Deborah Wouters
Het Verhaal van Deborah Wouters
Kampioen SUP Ondanks de Obstakels
Er zitten veel meer lagen in de verhalen die we vertellen over uitzonderlijke mensen in onze sport. Het is het talent, de inzet, de vastberadenheid, het doorzettingsvermogen en de overtuiging die nodig zijn om een elite SUP-atleet te worden. Maar er zijn ook mentale en fysieke gevechten die in stilte worden uitgevochten, buiten de schijnwerpers van de triomfen en verliezen van de sport.
Terwijl we dit artikel publiceren, is Deborah Wouters, Belgisch SUP-kampioen, in en uit het ziekenhuis geweest, nadat ze net een grote operatie heeft ondergaan terwijl ze haar chronische gezondheidsprobleem, een zeldzame bloedziekte, beheert.
In de aanloop naar de laatste stop van de Belgian SUP Tour (BST), SUP4Life op 17 december in Gent, België, spraken we met Deborah, die vastbesloten was de hele Tour (twaalf races) te voltooien, maar haar gezondheidstoestand heeft daar abrupt een einde aan gemaakt. Trouw aan haar mantra, “Je peux, je veux et je vais le faire” (“Ik kan, ik wil en ik zal het doen!”), deelt ze haar inspirerende verhaal.
Ontdekking van Stand-Up Paddling
Van Paardensport naar SUP
Hallo Deborah, welkom bij TotalSUP! Hoe heb je de sport van stand-up paddling ontdekt en wanneer besloot je te beginnen met wedstrijden?
Aloha! Bedankt voor deze geweldige kans! Het begon allemaal drie en een half jaar geleden tijdens een hittegolf in juli. Mijn eerste hulphond, een golden retriever genaamd Loulou, was gek op water, en op een avond kwam ik paddleboarden met je hond tegen. Van mijn elfde tot mijn zesentwintigste was ik sterk competitief in de paardensport op nationaal en internationaal niveau. Om gezondheidsredenen moest ik abrupt stoppen… Maar de competitieve geest bleef in mij leven, en ik besloot deel te nemen aan mijn allereerste echte SUP-wedstrijd – het Belgisch Kampioenschap Lange Afstand – op 12 juni 2022. Zonder enige verwachtingen werd ik Belgisch Kampioen bij de Elite vrouwen SUP-atleten. Deze grote overwinning gaf me zoveel positieve energie dat ik besloot alles te geven, te zien wat fysiek nog mogelijk was en mijn grenzen te verleggen. Mijn motto is “Je peux, je veux et je vais le faire” (“Ik kan, ik wil en ik zal het doen!”).
De Prestaties van Deborah in de BST
Je hebt een geweldige trackrecord in de Belgian SUP Tour (BST). Wat maakt dit SUP-wedstrijdtoernooi zo speciaal?
Dit jaar had ik een aantal doelen gesteld. Mijn eerste doel was om goed te presteren in de verschillende Belgische Kampioenschappen. Ik wil altijd beter worden. Het Belgisch Kampioenschap Ultra Lange Afstand was mijn eerste grote uitdaging, aangezien ik echt niet gewend was om zulke lange afstanden te peddelen, dus het was een serieuze fysieke uitdaging. Tegen alle verwachtingen in behaalde ik een mooie tweede plaats en werd ik vice-kampioen. Tijdens het Belgisch Kampioenschap Lange Afstand kwam ik mezelf tegen en had ik te kampen met ernstige hypoglykemie na de eerste paar kilometers. Door mezelf succesvol naar de finish te duwen, moest ik accepteren dat ik onderpresteerde en mijn eigen beperkingen onder ogen zien. Mijn belangrijkste focus lag op het Belgisch Kampioenschap Technische Race en Sprints.
Ik kon de Belgische kampioenstitel winnen in beide disciplines, waar ik erg trots op ben! Mijn tweede doel was om dit jaar aan alle Belgian SUP Tour (BST)-wedstrijden deel te nemen. Het leek niet alleen een mooi doel, maar het was ook een goede test om te ontdekken welke disciplines ik het leukst vond en waarop ik me de komende jaren wilde concentreren. Helaas zal ik door een grote operatie enkele weken buiten strijd zijn en niet kunnen deelnemen aan de allerlaatste BST-wedstrijd, SUP4Life, dit jaar in Gent. Dus ik moet afscheid nemen van dat doel… wat zeker oké is en niet beschamend! Het leven zit vol ups en downs; soms moet je dingen loslaten en je concentreren op nieuwe doelen.
Je bent een hooggeplaatste professionele SUP-atleet die actief meedoet aan wedstrijden, maar ook worstelt met een zeldzame bloedziekte. Ik hoop dat je het niet erg vindt dat we het erover hebben…
Dat doe ik niet, maar het is niet het eerste waar ik over zou beginnen in een gesprek. Helaas vormen mensen heel snel een mening en geven me bepaalde labels. Ik doe liever niet mee aan dat en houd een open geest voor het gesprek. Iedereen heeft een soort bagage die ze met zich meedragen, medisch of anderszins. Je moet elkaar respecteren, en daarom waardeer ik het echt wanneer mensen een vraag of een aanname over mij hebben en ze gewoon naar me toe komen en het persoonlijk vragen. Eerlijkheid is de beste politiek.
Inderdaad, ik heb een zeldzame aangeboren bloedziekte die in 2016 werd ontdekt nadat ik drie weken op de intensive care had doorgebracht met osteomyelitis (levensbedreigende botinfectie). Als kind was ik zo ziek dat ik in één jaar meer tijd in het ziekenhuis doorbracht dan dat ik naar school kon gaan. Het was geen gelukkige jeugd… je weet hoe hard kinderen voor elkaar kunnen zijn. Sindsdien ontvang ik wekelijks plasma; dit is gefilterd menselijk bloed van donoren om de tekorten in mijn bloed aan te vullen die mijn lichaam niet zelf produceert. Zonder dit plasma zou ik in gevaar leven van ernstige fatale infecties die mijn lichaam niet kan bestrijden. De behandeling is levenslang, dus het wordt een onderdeel van je leven.
Strijden tegen een Zeldzame Bloedziekte
De Impact op Sport en Training
Hoe beïnvloedt je aandoening je sportambities op topniveau en je dagelijkse training?
Ik ben erg dankbaar om deze behandeling te ontvangen. Er is echter ook een keerzijde… De eerste drie dagen na het ontvangen van plasma ben ik erg misselijk, ik moet veel overgeven, en ik voel me heel snel moe. Op die dagen probeer ik niet veel naar buiten te gaan omdat ik niet wil dat mensen me zo zien. Een van de bijwerkingen is plotselinge hypoglykemie, een daling van de bloedsuikerspiegel. Dit kan leiden tot wazig of tunnelzicht, spierspasmen, gevoelloosheid of in het ergste geval zelfs bewusteloosheid. Dit brengt dus enkele risico’s met zich mee bij het deelnemen aan watersporten, daarom peddel ik nu met een sensor die constant mijn bloedsuikerspiegel meet en op tijd een alarm kan afgeven.
Trainen met een bloedstoornis is behoorlijk moeilijk. Mijn lichaam gebruikt calorieën vrij inefficiënt, ik word snel moe en heb aanzienlijke herstelbehoeften. Klagen lost het niet op, dus ik houd het liever op de achtergrond en ga door het leven als een normaal persoon. Veel van mijn SUP-collega’s en vrienden weten het niet. Van buiten zie je geen handicap, wat zijn voor- en nadelen heeft. Ik plan mijn weken altijd goed, zodat wanneer ik ga peddelen, ik die dag niets anders hoef te doen en mijn energie goed kan verdelen. Na een wedstrijd moet ik altijd een paar dagen herstellen.
Mensen kijken me vaak vreemd aan omdat ik altijd iemand bij me heb om me te helpen. Dit is zeker niet omdat ik lui ben of het gemakkelijk wil hebben! Bijvoorbeeld hulp voor en na de race (zoals het dragen van mijn board en ervoor zorgen dat mijn uitrusting in orde is) betekent veel voor me, zodat ik mijn energie kan besparen. Opgeven staat niet in mijn woordenboek, maar soms is het verstandig om naar je lichaam te luisteren. Ik heb geleerd dat dit zeker geen schande is. Hoewel dat niet altijd goed gaat vanwege mijn koppige zelf, ha, ha!
De Motivatie en Perspectief van Deborah
De Unieke Aantrekkingskracht van SUP
Wat is de drijvende kracht voor jou in de sport van stand-up paddleboarding? Wat maakt het uniek voor jou?
Zoals ik eerder al zei, ik ben erg competitief. Ik daag mezelf graag uit en wil beter worden. Ik vergelijk mezelf nooit met anderen en kijk altijd naar mijn eigen prestaties na een wedstrijd. Ongeacht welke positie ik eindig, ik ben tevreden als ik een goed gevoel heb en denk dat mijn tijden en prestaties goed zijn. Het is een motivatie om de volgende keer nog beter te proberen. Op bepaalde momenten beland ik in een dal waar ik echt niets kan doen en het peddelen niet goed voelt. Dit is echt een zeer frustrerend gevoel; je geest zegt je te werken, maar je lichaam werkt niet mee. Ik heb moeten leren om dergelijke momenten te accepteren en te proberen de positieve kant van dingen te zien.
Humor is een van die dingen; er gaat niets boven een goede lach! Soms durf ik slechte grappen te maken als ik me niet goed voel of als er iets misgaat. Zelfspot maakt ook deel uit van het verwerkingsproces. Ik ben zeker erg trots als ik terugkijk en zie wat ik al heb bereikt in de SUP-wedstrijden in de afgelopen anderhalf jaar! Het is gewoon fijn om te kunnen concurreren met de elite-atleten en alles even te vergeten. Het geeft een gevoel van vrijheid om niet in een bepaald hokje te worden geduwd.
Advies voor Aspiring Paddlers
Welke raad heb je voor beginnende peddelaars die de competitieve kant van de sport willen betreden?
Geniet! Heb plezier! Het gaat niet om de beste zijn. Het punt is om plezier te hebben en je grenzen te verleggen. Je zou moeten peddelen voor jezelf, niet voor anderen. Succes is niet altijd winnen of op het podium staan, soms is het gewoon niet opgeven. Het is normaal om gestrest te zijn voor een wedstrijd of op de startlijn. Maar zodra je peddelt, moet je proberen in een flow te komen, die flow die je een kick geeft en je doet glimlachen van oor tot oor! Ik zeg altijd: “Vergelijk jezelf niet met anderen – wees je eigen concurrentie”.